‘Ja. Er is in het ziekenhuis met een MRI-scan gekeken hoe reizigers mijn stem beoordelen en welke emoties geactiveerd werden. Hieruit bleek dat mijn stem als warm en prettig werd ervaren, alsof ze naar een familielid luisterden. Daarnaast verzacht mijn stem negatieve emoties en werd-ie bestempeld als opvallend, en dat is natuurlijk belangrijk voor een omroepstem.’

‘Het duurt lang omdat het een behoorlijk technisch proces is. Het systeem wordt eerst getest op kleinere stations (met één spoor) en vervolgens op grotere stations (met meerdere sporen). Kijk, als er een verkeerde mededeling komt op een klein station met twee sporen en tien mensen op het perron, is het effect niet zo groot. Maar dat wil je niet hebben op een groot station als Utrecht Centraal. Dus dan laat je het systeem langzaam wennen op alle stations.’

‘Nee. Haha. Het is eigenlijk zo dat ik alles van tevoren al heb ingesproken in een geluidsstudio. Dat was het grootste werk, want alles bij elkaar heb ik meer dan tachtig uur ingesproken. Het systeem moet mijn stem leren kennen en snappen hoe ik mijn stem gebruik. Daarna bouwt de computer mijn zinnen af. Ik heb bijvoorbeeld alle stationsnamen – en dat zijn er 440 – omhoog en omlaag uitgesproken. En de bekende zinnen zoals ‘Beste reizigers, de intercity uit Den Haag van 12.30 uur komt binnen op spoor 3’ heb ik héél vaak ingesproken.’

‘Dat kan op drie manieren eigenlijk. Een groot deel van de omroepberichten waarbij je mijn stem hoort, is automatisch – daar komt dus geen medewerker aan te pas. Die medewerker komt dan weer wel in actie bij geplande wijzigingen, want bepaalde reisinformatie-programma’s worden via een paar klikken in de computer geactiveerd voor de omroep. En natuurlijk kan een medewerker ook zelf een omroepbericht invoeren, dat je vervolgens met mijn stem op het station hoort.’